Henri Nouwen, priester, vijfenvijftig jaar oud en hoogleraar spiritualiteit aan de universiteit van Harvard, besluit in 1986 te gaan werken en leven in de Arkgemeenschap van geestelijk en lichamelijk gehandicapten. Hij moet daar zorgen voor Adam Arnett, die niet praten kan, voortdurend epileptische aanvallen heeft en zich zonder hulp niet kan bewegen.Aanvankelijk weet Nouwen zich geen raad met Adam, maar langzamerhand leert hij - dankzij Adam - een nieuw levensritme. Hij leert te luisteren naar de taal van het lichaam en van het hart, en dat hij niet moet willen geven en verbeteren, maar leren te ontvangen en te accepteren. En als Nouwen in een emotionele crisis belandt speelt Adam een rol in zijn genezing.Na Adams onverwachte dood in februari 1996 begrijpt Nouwen waarover het boek - over het geloof, het Credo, dat hij wilde schrijven - moet gaan: over Adams leven, en de gelijkenis met het leven van Jezus. Nouwen volgt de structuur van het evangelieverhaal en vertelt achtereenvolgens
