IN HET VOORJAAR 1988 schreef Henri Nouwen een persoonlijk dagboek. Een plotseling verbroken vriendschap bracht hem in een crisis waarin diepe angst en eenzaamheid de boventoon voerden. Hij zocht hulp en geestelijke begeleiding om weer zelfvertrouwen, energie, en een gevoel van geborgenheid te vinden.Gedurende die periode hield hij een dagboek bij, dat hij niet publiceerde. In plaats daarvan begon hij te werken aan Eindelijk thuis, zijn succesvol boek over Rembrandts schilderij 'De verloren zoon'. In dat boek kon hij veilig enkele inzichten kwijt die hij in de crisismaanden had opgedaan.Acht jaar later kon hij op die levensperiode terugzien als op een tijd van loutering. De gedachten die hij voor zichzelf had opgeschreven hadden minder emotionele lading, en leken waardevol ook voor anderen. Vrienden moedigden hem aan om tot bewerking en publicatie van zijn dagboek over te gaan. Dit geestelijk dagboek laat zien dat er bevrijding mogelijk is uit beklemming en angst, als we bereid zijn de
