Het Cityplan Eindhoven (1967-1970) van de architecten Van den Broek en Bakema was een gedurfde poging om het Eindhovense stadscentrum te transformeren. Het belangrijkste onderdeel ervan was een 400 meter lang en 40 meter hoog ruggengraatgebouw. De massaliteit van het plan wekte echter in de tijd van `teach ins' en inspraak grote weerstand bij delen van de burgerij. Ondanks concessies van de ontwerpers werd het ten slotte niet uitgevoerd. De betekenis van het Cityplan is echter groot, onder meer omdat het bijdroeg aan de theoretische discussie over stedenbouwkunde en architectuur. Het denken over de stad in termen van `tabula rasa', lineair en productmatig sloeg om naar organisch, historisch en meerlagig.
