'Je stampte met je voet op de grond en er was een feest'; 'Alles zoop en naaide'; 'Poëzie is een daad'. Drie beroemd geworden zinnen van Remco Campert, zinnen uit de tijd dat hij deel uitmaakte van de Vijftigers. Van die groep is nu alleen hij nog over en de afgelopen halve eeuw groeide hij uit tot een van onze meest geliefde schrijvers. Meer dan honderd verhalen publiceerde hij, zo'n vijftien romans en novellen, honderden columns, cursiefjes, autobiografi sche notities en minstens zo veel gedichten. Campert werd een meester in ieder genre: de dichter van de subtiele waarneming, de columnist van de droge humor, de verhalenverteller met het oog voor zowel de schoonheid als de absurditeit van het dagelijks leven. Verstaanbaar, ontroerend, melancholiek met een broodnodige korst van somberheid en relativering. Campert lezen is het leven lezen. Is lachen om ergernis ('omgang met kunst maakt de mens er niet mooier op'), zuchten om vergeetachtigheid of luiheid ('als ik het einde van een
