Onttovering was een van de trefwoorden van de Verlichting. De mensen moesten worden bevrijd van alle duisternis, van godsdienst, magie en analfabetisme. Aan het eind van de twintigste eeuw lijkt die onttovering compleet, iedereen is verlicht. Maar ook bevrijd? Dan is het de vraag: bevrijd waarvan? Nu blijkt onttovering ook een eufemisme voor kaalslag en desillusionering.Zijn die laatste onvermijdelijk? Is alle tover uit de kinderwereld gedoemd spoorloos te verdwijnen in volwassen realisme? Is alle kennis uiteindelijk treurige kennis? In discussie met kunstenaars en denkers van universe origine houdt Cyrille Offermans in deze essays vast aan het idee vaneen gelukkiger ontnuchtering, een ontnuchtering die niet gepaard gaat met fantasieloosheid, amoralisme en emotionele verharding.Aan bod komen: de apocalyps volgens Georg Grosz en de actualiteit van het dadaïsme; misantropie in soorten; de zegetocht van McDonalds en de teloorgang van vormelijkheid; de mysterieuze verschijning van
