Het dagboek van de Roemeense schrijver Mihail Sebastian is een sentimentele seismograaf die de polsslag meet van de dagelijkse gebeurtenissen in Boekarest en het wel en wee volgt van een intellectueel van Joodse origine. De aanvankelijk charmante evocaties van een schrijversleven worden allengs overheerst door de sociaal-politieke evolutie in het Roemeense interbellum, waar het publieke leven gedomineerd wordt door de IJzeren Garde. De trefzeker onder woorden gebrachte opkomst van dit specifieke Roemeense politieke en militaire fascisme, en de rampzalige gevolgen voor de Joodse gemeenschap in dit al van oudsher antisemitische land, grijpt sterk naar de keel. Wij zijn niet alleen getuige van de pogroms, de toenemende vervreemding van de oude vrienden die hun Joodse relaties de rug toekeren naarmate het antisemitisch geweld toeneemt, maar volgen ook het verloop van de militaire gebeurtenissen van de tweede wereldoorlog gezien door de ogen van een ‘üntermensch’. Precies
