In 'Dan word je toch een leuke tante' schrijft Marjon Woudstra (1961) op een openhartige manier over haar onbeantwoorde kinderwens. Dertien jaar bewoog zij zich tussen hoop, vrees, teleurstelling, hoop, vrees, teleurstelling…. Behalve de auteur komt ook haar partner aan het woord. Hoewel zijn verhaal ook over Marjon's kinderwens gaat, heeft hij de jaren van hoop, vrees en teleurstelling heel anders ervaren. 'Dan word je toch een leuke tante' beschrijft zo de strijd tussen twee mensen die van elkaar houden maar elkaar door een eenzijdige kinderwens dreigen te verliezen. In de dertien jaren gaat ook het 'gewone leven' door. Voor de schrijfster lijkt het alsof ze er maar half aan deelneemt. Alsof het echte leven pas begint als ze zwanger is. Goedbedoelde raad van vrienden en familie 'dat er meer is dan het hebben van een kind' valt per definitie verkeerd, net als opmerkingen als Dan word je toch een leuke tante of Dan neem je toch een hond…Het verdriet om ongewenste kinderloosheid
