Josif Brodski/Joseph Brodsky (194O-1996) was, minstens voor Rusland, dé dichter van zijn tijd, van de nadagen van het communisme. Aan zijn leven is dat duidelijk te zien: tot dwangarbeid veroordeeld wegens 'parasitisme' in ballingschap afgesneden van ouders, geliefde en kind, een nieuw bestaan opbouwend aan Amerikaanse universiteiten en gedeeltelijk zelfs in de Engelse taal, vond hij tenslotte wereldwijde erkenning en kreeg hij de Nobelprijs. Zijn gedichten ademen een universele sfeer: ze zijn eerder Leningrads-Europees dan typisch Russisch - dát was alleen de manier waarop hij ze placht voor te dragen. Ze zijn niet alleen kosmopolitisch, maar ook in andere opzichten veelzijdig: van vorm, van register, van moeilijkheidsgraad, van culturele achtergrond. Kees Verheul lijkt, vanwege zijn eigen kosmopolitisme en zijn eigen veelzijdige culturele achtergrond, en natuurlijk vanwege zijn kennis van de Russische taal en literatuur, een bijzonder geschikte figuur om inzicht in Brodsky's
