'Roanne van Voorst beschrijft het ongerijmde, moderne Indonesië zoals alleen iemand kan doen die van het land houdt. De beste plek ter wereld is een wonderlijk, zelfs ontroerend portret van een sloppenwijk.' - GUSTAAF PEEK 'Ga je mee?' roept de jongen boven het lawaai van de busmotor uit. 'Naar de beste plek van Indonesië. Nee, ter wereld! Alles wat je maar wilt, is daar te doen. En alles wat je wilt hebben, is daar te krijgen.' Antropoloog Roanne van Voorst besluit de jongen te volgen, en komt terecht in een van de armste sloppenwijken van Jakarta. Ze blijft er meer dan een jaar, in een huis gemaakt van hout en asbest. Steeds beter leert ze haar buren en hun leefsituatie kennen: de extreme armoede, de dreiging van ontruimingen omdat de wijk illegaal is, en vooral: het hoofd te bieden aan de regelmatige overstromingen van de sterk vervuilde rivier. Op al die problemen hebben de sloppenwijkbewoners efficiënte, veelal verrassende, en vaak uiterst creatieve oplossingen bedacht, die ze
