Menselijke machines, collectief individualisme, de vloeibare samenleving, de conservatieve rebel en echte imitaties: waarom kunnen persoonlijke, culturele en maatschappelijke fenomenen vaak alleen maar worden omschreven in de vorm van een paradox? In Energieke Melancholie. Over de cultuur van het paradoxale laat Carel Peeters zien dat een complexe werkelijkheid tot vruchtbare (en soms onvruchtbare) tegenstellingen leidt. Hij illustreert zijn visie met essays over de ideeën van oude en nieuwe denkers als Patricia de Martelaere, Gerrit Komrij, Frans Kellendonk, Menno ter Braak, Erasmus, Isaiah Berlin, Susan Sontag, Rousseau, John Gray en Slavoj Žižek.
