Tijdens zijn studie aan de universiteit te Leiden krijgt Jacobus Koelman les van Voetius. Koelman wordt eerst ambassadepredikant te Kopenhagen en Brussel. Daarna neemt hij het beroep naar Sluis aan. Als hij daar preekt in de Sint Janskerk trekt hij veel toehoorders. Hij wijst op de noodzaak om Gods geboden nauwkeurig te onderhouden. Tegen allerlei zonden waarschuwt hij ernstig. Een burgemeester uit Sluis die wegens dronkenschap niet aan het Heilig Avondmaal mag deelnemen, wordt een van zijn grootste vijanden. De kerkelijke feestdagen wil hij afschaffen, omdat het volgens hem een Rooms overblijfsel is. In de kerk maakt hij geen gebruik van de formulieren, maar houdt Koelman bij de Doop en het huwelijk een vrije toespraak. Hij vindt het namelijk oneerbiedig wanneer er gedachteloos wordt voorgelezen. Het bestuur van de stad Sluis verbant hem uiteindelijk, tot grote droefheid van zijn gemeenteleden. Daarna leidt hij een zwervend bestaan. Toch is dominee Koelman van grote betekenis geweest
