Geen ander schepsel dan de mens is zozeer in staat om zichzelf voor de gek te houden. De titel van dit boek wil ons vertellen dat ons dagelijks leven niets anders is dan een show die zich afspeelt in onze hersenen. Onze hersenen hebben het talent om een fantasiewereld te scheppen. Ze moeten wel. Mensen die niet in staat zijn te dagdromen worden hopeloos depressief. De omvang van ons talent tot simuleren is dermate groot, dat we zelfs in staat zijn om net te doen of wij bestaan. We simuleren een 'ik'. In dit boek laat kunstenaar Theo Jansen zien dat de verbeelding van het 'ik' een instrument is in de evolutie. We hebben dit instrument nodig om zelfzuchtig te zijn. Zonder verbeelding van het 'ik' is geen zelfzucht mogelijk. Vanaf 1990 is Theo Jansen druk bezig met het maken van nieuwe vormen van leven: zijn strandbeesten. Deze beesten zijn niet gemaakt van eiwit zoals de bestaande vormen van leven, maar van een ander oermateriaal: elektriciteitsbuizen van pvc. Skeletten gemaakt van
