'Kijk Bram,' wijst mama naar de klok. 'Dat is de grote wijzer'. 'Ja,' zeg ik. 'Als die wijzer een rondje heeft gemaakt, ben ik weer terug. 'Dat is niet zo lang,' zeg ik. Maar als je helemaal alleen bent in huis, verandert alles. Het huis lijkt groter, hij lijkt kleiner, de stilte weegt veel te zwaar en de tijd gaat langzamer. En dan wordt er ook nog eens aan de deur gebeld. Opendoen? Of wegkruipen onder de tafel? Ging die grote wijzer nu maar sneller vooruit! Een spannend boek over een veel te trage grote wijzer en een heel klein beetje bang zijn.
