Line dacht dat wat haar als jong meisje overkwam wel zou wegzinken in vergetelheid. Het telkens weer mislukken van haar relaties met mannen baart haar meer zorgen. Kort nadat ze de zoveelste vrijer gedumpt heeft, ontmoet ze een antiekhandelaar die haar haar verlangen naar die Ene openbaart. Dat ze haar eigen unieke zijn moet verzamelen, dat is wat die eigenzinnige man met de fluwelen broek en de staalblauwe ogen haar zegt. Eenmaal hierdoor geraakt begint Line, samen met een negental anderen, onder Aristide's leiding aan een innerlijke ontwikkelingsweg. Stilaan daagt bij elk van hen het besef dat gebondenheid aan het verleden geen fataliteit is. Als de tien na een vijfdaags verblijf in de Franse Pyreneeën naar huis terugkeren, is hun verleden niet uitgewist. Wel zijn de door niets te verstoren stille vreugde en vrede waar Aristide het zo vaak over heeft, al voelbaar. Line, Roel, Louisa, de oude kolonel en de anderen zullen je bevestigen dat Aristide niet alleen tot het intellect maar
