In de nacht van 31 januari op 1 februari 1953 voltrok zich in Zuidwest-Nederland een tragedie van ongekende omvang. Door het samenspannend geweld van een orkaan en uitzonderlijk hoog water sloegen er bressen in de zeedijken en liepen steden, dorpen en polders onder water. Meer dan 1800 personen verloren het leven. De orkaan had in het voorbije etmaal ook een verwoestend spoor over de Noordzee getrokken en tal van schepen in moeilijkheden en in gevaar gebracht. In het North Channel tussen Schotland en Noord-Ierland ging een passagiersschip met 133 opvarenden ten onder, op de Noordzee verloren tientallen zeelui het leven. De noodseinen tuimelden over elkaar heen. Alle motorreddingboten waren buitengaats en voerden onder uitzonderlijk slechte omstandigheden acties uit. Hun bemanningen maakten situaties mee die ze nog niet eerder meegemaakt hadden. Een bijzonderheid was, dat diverse reddingboten de steven niet alleen naar zee, maar ook landinwaarts richtten om tienduizenden mensen in de
