Wat is in de moderne procespraktijk de waarde van het klassieke retorische advies om bij het overtuigen niet alleen rationele overtuigingsmiddelen te gebruiken maar vooral ook emotionele? Deze vraag leidt tot een zoektocht naar de rol die rechterlijke emoties spelen bij het oordelen. Mensen oordelen anders wanneer ze ge?motioneerd zijn. Komt dit omdat een emotionele beleving iemands oordeelsvermogen vermindert of juist omdat een emotionele beleving een extra dimensie toevoegt aan de informatie die iemand gebruikt bij het oordelen? Aristoteles constateerde ruim 2000 jaar geleden, dat een emotie veroorzaakt wordt door een opvatting over de werkelijkheid en leidt tot voorspelbaar gedrag: iemand die denkt dat de situatie gevaarlijk is wordt bang en wil weg van het gevaar. Een pleiter hoeft, volgens Aristoteles, zijn publiek alleen te overtuigen van het gevaar. De angst die daardoor ontstaat, leidt dan tot een voorspelbaar oordeel. Door dit mechanisme zagen klassieke retorici als
