“Johannes is – ondanks zijn profetische naam – een weldenkende ‘progressieve intellectueel’. Emma, rijkelijk bedeeld met een benijdenswaardig gamma van fysieke verleidingsmethodes, is een ontluikende femme fatale. De fusie van de tegenpolen leidt tot de traumatische ondergang van de onervaren jongeman die zich - in de wurggreep van zijn libido - de ondankbare rol van studiebegeleider en daarmee ook van mentor op de hals haalt. Het rolpatroon van minnaar blijkt helaas niet te harmoniëren met dat van (weerbarstige) pedagoog. Het aftakelingsproces dat hierop volgt tart dan ook elke verbeelding. Johannes’ beperkte sociale betrokkenheid krijgt pathetische tot hilarische dimensies als hij toevallig in contact komt met derdewereldvluchtelingen die hij wil bijstaan in hun worsteling met het onbekende Nederlands. Hij vult voor hen stapels formulieren in om hen wegwijs te maken in
