Een auteur neemt zich voor het ultieme boek te schrijven, het portret van de wereld gedurende één etmaal. De dag die hij uitkiest, 21 maart 1989, lentenachtevening, is een dag als alle andere en daarom zo bijzonder. Een dag vol schoonheid en gruwel, liefde en haat, passie en ontrouw, lafheid en moed.In 48 hoofdstukken, die overeenkomen met de tijdzones op aarde, beschrijft de verteller het verloop van die dag. Hij brengt geen saaie opsomming van feiten, want als een oppermachtig wezen ontsnapt hij aan de wetten van tijd en ruimte. Hij ziet en weet alles, zijn stroboscopische oog peilt de diepste troggen, de hoogste bergen, de onherbergzaamste oorden, de drukste metropolen, hij kruipt in de huid van weldoeners en moordenaars, rijken en armen, huisvrouwen en kinderen, vogels, vissen en insecten, hij jongleert met melkwegstelsels en continenten, steden, straten en rivieren, en hij bemint vrouwen, overal op de planeet. Tijdens zijn odyssee wordt hij gedwarsboomd door Fix, een bekrompen
