De verhouding tussen christendom en astrologie is altijd al stormachtig geweest. Menig concilie verkondigde dat de sterrenwichelarij uit den boze was en godgeleerden bestempelden de astrologie als een regelrechte duivelskunst. Maar de overtuiging dat de sterren daarboven invloed hebben op het leven hierbeneden sloeg ook in kerkelijke kringen aan. Pausen namen astrologische adviseurs in de arm, kardinalen bogen zich over de horoscoop van Christus, mystici betrokken de astrologische symboliek in hun overpeinzingen, kathedralenbouwers sierden hun werk op met de tekens van de dierenriem. Waren al die vrome lieden bij nader inzien handlangers van de Duivel? Of valt de astrologie, mits enig theologisch kunst- en vliegwerk, toch met het christendom te verzoenen?
