Tot veler verrassing ging de Nobelprijs voor literatuur 1996 naar de Poolse dichteres Wislawa Szymborska. Tot veler verrassing, want maar weinigen hadden ooit van deze dichteres gehoord, afkerig als ze is van interviews en 'literaire ontmoetingen'. Szymborska (1923) begon in 1952 met lofdichten op Lenin en op de Poolse metaalarbeider. Later verdwenen met de strakke rijmstructuur alle zekerheden uit haar gedichten. Deze zijn duidelijk geïnspireerd op het existentialisme, dat in Polen een verlate intrede deed na de Dooi. Met elke nieuwe bundel groeide de populariteit van Szymborska, die al geruime tijd als de beste hedendaagse Poolse dichter wordt beschouwd. Alle lof heeft haar niet blasé gemaakt, haar poëzie is opmerkelijk fris gebleven, verfijnd, geestig en intelligent.
