Een schrijver publiceert een boek dat een sleutelroman lijkt te zijn. De roman wordt besproken, lezers zien al dan niet vermeende biografische en autobiografische elementen, de schrijver hult zich in stilzwijgen en het leven gaat door. Tot het moment dat de schrijver zich uitvoerig uitspreekt over de echte of vermeende autobiografiesche achtergrond van het boek. Javier Marias doet dat op virtuoze wijze in "De zwarte rug van de tijd", waarbij de lezer een blik wordt gegund in de werkkamer van de auteur - totdat het tot diezelfde lezer doordringt dat de openhartigheid van de schrijver welllicht een dubbele bodem heeft... Zit hij een onthullend autobiografisch boek te lezen, of een roman?
