Als je iets langer bij een kunstwerk blijft staan, vallen er rare, opmerkelijke, onbegrijpelijke, knappe en onverwachte details op. Details waardoor je het hele kunstwerk ineens begrijpt of waardoor je de wereld om je heen scherper gaat zien. Wieteke van Zeil wijst ons in haar inmiddels beroemde rubriek in de Volkskrant op de rijke details in kunstwerken die eerder aan onze aandacht zijn ontsnapt: van de zachte neus van en koe, een verveeld engeltje en het borsthaar van een schilder tot een veelvoud aan wetenschappelijke instrumenten, vreemde ingewanden en de huid van een vrouw in de vlammen van het vagevuur. Elk detail opent een deur naar een wereld vol betekenis, symboliek en persoonlijke associaties, waardoor een kunstwerk niet alleen meer gaat leven, maar ook je blik op de wereld kan veranderen.
