'Zeven zijn er dood... Zeven zijn er dood... En ik heb hen begraven...' 'Het huis kreunt. Er dreigt iets dichterbij te komen en dat weten ze ineens allemaal. In de gang buiten de kamer kraken en knarsen de muren. De anderen houden hun adem in, terwijl ze wachten op wat komen gaat. Iets in de gang kruipt over de muren en maakt daarbij brandende en ritselende geluiden. Maar wat is het? Het geritsel klinkt nu vanachter alle wanden in de kamer. En dan zien ze het: op alle vier de muren verschijnen zwarte schaduwen die zich sissend een weg banen over het behang. Het zijn net zwarte aderen, die slingeren en snel voortkruipen. Het is net alsof de schaduwaderen licht opslokken. Ze trekken het simpelweg naar zich toe en overweldigen het, waarna er almaar meer duister overblijft...' DOOD EIND vertelt het verhaal van een groep oude schoolvrienden die op wegnaar hun vakantieverblijf stranden in een bos. Na een bloedige ontmoeting met een groep wilde honden vluchten ze naar het enige huis in de
