Ludwig Hohl (1904-1980) maakte in zijn jonge jaren talrijke bergtochten, die hij nauwkeurig in een notitieboekje documenteerde. In 1926, het jaar waarin hij als bohemien in Parijs besloot schrijver te worden, begon hij aan een verhaal waarin hij al zijn ervaringen in het verslag van een fictieve bergbeklimming samenbalde. In de loop der jaren ontstonden zes(!) verschillende versies van Bergfahrt, de definitieve verscheen bijna een halve eeuw later in 1975. De plot is denkbaar eenvoudig: twee mannen, complementaire karakters, beklimmen samen een berg, een onderneming die voor allebei catastrofaal afloopt. Ongeëvenaard is de manier waarop Hohl dit verhaal, zonder ook maar ergens in symbolisme af te glijden tot een parabel heeft gemaakt. 'Ik ken geen beter stuk proza over de bergwereld, ' schreef de filosoof Hans Saner. Voor de dichter en denker Hohl waren bergbeklimmen en schrijven twee uitingen van een en hetzelfde: een onophoudelijk pogen 'uit de gevangenis te ontsnappen'. Dat maakt
