Gert de Jager (1957) debuteerde in 2009 met de bundel Sterk zeil, die werd genomineerd voor de C. Buddingh’-prijs. In zijn tweede bundel laat hij, lijkt het wel, alle maskers vallen.'De gedichten wenken lezers keer op keer om terug te keren, er intiem mee te worden, de bladzijde open te laten liggen en er in de loop van een dag of week of maand mee te leven.' – Juryrapport C. Buddingh’-prijs 2010 over Sterk zeilEen gedicht uit Een ernstig gezicht:Het verre erfDe schilder die zichzelf het schilderij in schildert om te zien dat er iets ontbreekt –de schelp die werd geoogst op het verre erf.Wat houd je vast? Een curiositeit in de vensterbank in de holte van je hand.De bedrading van je geest die rust vindt in fijngekozen kalk.De zee was een brug, denk je, voor zeventiende-eeuwse masten. En danboven een oceaan de blauwe hemel. En dan dat strand.Waar kijk je naar? Je kijkt naar azuur waar je doelbewust naast kijkt.Schapenwolken die lijken op schapenvachten.
