Boudewijn's vroegste ervaringen met de grammofoonplaat worden afgewisseld met jeugdherinneringen aan de Tweede Wereldoorlog, waarin de muziek steeds een belangrijke rol speelt. Hij beschrijft met smaak en kennis vAn zaken enkele hoogtepunten uit de grillige historie van de fonografie en besteedt en passant aandacht aan zijn radioactiviteiten. In een aantal karakteristieke vedettenportretten is hij niet de cynische criticus, maar eerder de liefdevolle beschouwer.
