De Perzische poëzie is een van de rijkste in de wereldliteratuur. In ruim duizend jaar heeft zij grote dichters voortgebracht als Ferdousi, Omar Chajjaam, Nezami, Roemi, Saadi en Hafez. Hun werk is in veel talen nagevolgd en vertaald, bijvoorbeeld in Goethes beroemde Divan en in de Rubáiyát van Fitzgerald. In Nederland heeft deze verfijnde en aansprekende poëzie de dichters Bilderdijk, Leopold en Boutens geïnspireerd. De eerste Perzische dichters leefden twee eeuwen nadat Perzië door de Arabieren was geïslamiseerd. Zij maakten zich los van de Arabische poëzie en schiepen nieuwe vormen en genres: naast lofdichten van hofdichters, verhalende poëzie over koningen en helden uit voorislamitische tijd en over beroemde liefdesparen, korte liefdesgedichten (ghazals), kwatrijnen vol levenswijsheid en lange leerdichten met een schat aan verhalen. Al deze dichtvormen zijn ook gebruikt door de Perzische mystieke dichters aan wie de cultuur van de
