Het is een donkere, stormachtige nacht. Meg Murry en haar broertje Charles Wallace zitten met hun moeder in de keuken een boterham te eten, wanneer er een onverwachte en vreemde bezoeker binnenrolt. 'Ruwe nachten zijn mijn lust en mijn leven', zegt de vreemdeling. 'Ik werd gewoon gegrepen door een valwind en waaide uit de koers. Ik zal alleen maar even blijven zitten, dan ben ik zo weer weg. Over wegen gesproken, er bestaat werkelijk zoiets als een tesseract.'
