Onder de titel 'Een verleden zonder toekomst' vertrouwde Truus van Eijk twintig jaar geleden een verhaal toe aan het papier dat, hoewel blijk gevend van een levendige fantasie, al een sublimatie was van haar ervaringen als meisje en jonge vrouw. Het verhaal bleef liggen als een stapeltje verbleekte krabbels wat vele malen mee verhuisde tot ze het na de laatste verhuizing in 2005 oppakte en herschreef naar een avonturenroman. En nu, in 2008, laat Truus van Eijk de letters spreken, spelen en musiceren. Laat letters leven is haar motto, en dat doen ze. Overtuig u zelf.....
