Nelleke Noordervliet laat zich van een onvermoede kant zien in een fascinerend lang gedicht ovre mensen in de stad Rotterdam. EEN VLAAG VAN TROOST speelt aan het begin van de jaren vijftig. Gewone Rotterdammers pakten na de bezetting de draad van het leven weer op, zo goed en zo kwaad als dat ging. Nog jarenlang had het centrum van de stad kale vlaktes, als een schurftige hond. De haven en de zeelui brachten de adem van de wereld binnen, in het profiel van hun schoenzolen droegen ze de zaadjes mee van exotische planten die tussen de keien op de kaden wortel schoten. Een mengsel van sobere werklust en magische verten kleurde het bestaan.
