Van Stefaan van den Bremt verscheen in 1995 de gunstig onthaalde en sterk autobiografische dichtbundel Verbeelde boedel. Ook in Een vlieg met gouden vleugels is sprake van een soort van boedelbeschrijving, in de vorm van hommages deze keer: aan beeldende kunstenaars, maar vooral aan bewonderde en geliefde dichters. Variaties op thema's van Duitstalige, Franse en Latijns-Amerikaanse dichters monden uit in gedichten die met taalbarrières breken en die een spiegel vormen van zowel samenhorigheid als breuklijnen tussen generaties en culturen.
