Adrian Doherty was geen doordeweekse voetballer. Hij was een uitzonderlijk talent. Zij die met of tegen hem speelden, of hem aan het werk zagen bij de jeugd van Manchester United in de vroege jaren negentig, zijn het er allemaal over eens: hij was zo goed als Ryan Giggs - misschien zelfs beter. Als twaalfjarige werd Adrian Doherty opgemerkt door een jeugdcoach van Manchester United. Hij was een grote belofte en een wat excentrieke jongen. Wanneer zijn ploegmakkers op zondag op Old Trafford naar de profs keken, ging hij liever met zijn gitaar busken in de straten van Manchester. Hij verafgoodde Bob Dylan, las grote filosofische auteurs en schreef songs en gedichten. Een teamgenoot zei daarover: 'Het was alsof Bob Dylan in het nummer 7-shirtje speelde.' Op zijn zeventiende verjaardag werd hem een vijfjarig profcontract aangeboden door Sir Alex Ferguson - ongezien voor die tijd. Hij was klaar voor de onsterfelijkheid. Toch was het Ryan Giggs die de meest gelauwerde speler aller tijden
