Egypte stond tot de jaren vijftig van de vorige eeuw bekend als tolerant. Sindsdien heeft de samenleving steeds meer te lijden gehad onder de repressie van de overheid, islamitisch fundamentalisme en godsdienstig sektarisme. Mubarak, de laatste en langst zittende president, bestuurde Egypte als een farao, tot de bevolking het niet meer slikte en hem wegstuurde. In dit rijke en toegankelijke boek onderzoekt Tarek Osman wat er gebeurde met dit grootste en belangrijkste Arabische land sinds Nasser in 1952 de macht overnam. Hij beschrijft de ontwikkelingen van twee cruciale stromingen van het land - het Arabisch nationalisme en de radicale islam -, de verslechterende relatie tussen moslims en kopten, en misschien wel het allerbelangrijkste van alles, die gapende kloof tussen de kosmopolitische elite en de slecht opgeleide en werkeloze massa van wie ruim de helft jonger is dan dertig en geen perspectief heeft. En wat men kan verwachten van de nieuwe toekomst. Tarek Osman (1975) is geboren
