We zien de samenleving niet meer. Wij democraten, opinie- en beleidsmakers, willen 600.000 Vlamingen niet kennen. Onze analyses en oplossingen blijven halfslachtig. De leugens van het Vlaams Blok zijn daardoor halve waarheden geworden. Maar hiep hiep hoera als de Nederlandse televisie nog eens een Vlaams Blok-politicus kan 'ontmaskeren' met een stoute vraag over de joden. Het Vlaams Blok gaat niet weg en toch wil nog altijd niemand echt weten waarom niet. We houden het op de volksaard, de hondenpoep of de algemene verrechtsing van de maatschappij. In Eigen schuld eerst vertelt Filip Rogiers wat de gevolgen zijn van die collectieve dwaling. Hoe groter het Vlaams Blok wordt, hoe vaker Vlaamse bestuurders en beleidsmakers zich laten leiden door angst voor de angst. De kiezers van het Vlaams Blok worden naar de mond gepraat en tegelijk verketterd als antidemocraten.'Eigen schuld eers't is geschreven op het scherp van de snee. Rogiers spaart de heilige huisjes niet en stelt ook zijn rol
