Na 'Dieptepsychologie en exegese', dat een algemene inleiding vormde tot de dieptepsychologische analyse van literaire teksten, behandelt Drewermann in dit boek meer in het bijzonder de in de bijbel voorkomende literaire genres: de wonderverhalen, de visioenen en profetieën en de gelijkenissen of parabels. In zijn benadering maakt Drewermann gebruik van gegevens uit de godsdienstwetenschappen en van inzichten van de psychologie. Daarbij gaat het, hem er steeds om de woorden van de bijbel te bevrijden uit dogmatisme, en de oude, eeuwige verhalen aan ons te onthullen als de geschiedenis van onze eigen ziet. Uit de inleiding: 'Het boventijdelijk geldige, het meest eigene van de taal van de eigen ziel moet tot klinken worden gebracht" om het blijvende woord van God in de beelden van de menselijke psyche te vernemen. Daarom heeft de theologie op het ogenblik, om haar eigen oorsprong terug te vinden, de dieptepsychologie nodig, om zich te laten bijstaan bij haar eigen taak: de mensen te
