Luther legt Psalm 111 uit als een danklied voor de uittocht uit Egypte en de viering van het Pascha. Vervolgens staat hij stil bij de viering van ‘ons Pascha’, het Heilig Avondmaal. Let op de kostelijke naam waarmee de dichter het sacrament aanduidt: een gedachtenis van Zijn wonderen. Dat betekent, dat men in het openbaar de onuitsprekelijke wonderen moet belijden die God door Christus gedaan heeft. Wij waren in de zonden verdoemd, in de dood verloren, onder de duivel gevangen. Daarvan heeft Hij ons door Zijn bloed en dood gered.
