Eugen Drewermann, verbannen van katheder, kansel en altaar, zet zijn levenswerk voort met een dogmatiek. Na zijn boeken over de moraaltheologie, de Schriftuitleg in dieptepsychologisch perspectief, zijn grote commentaren op Marcus en Mattheüs en zijn monumentale kritiek op de kerk en haar functionarissen, richt hij zijn aandacht nu op het hart van de officiële kerk, de leer. In feite biedt hij een tegendogmatiek, die de gangbare, van bovenaf opgelegde opvatting van dogma bestrijdt en wil vervangen door een op de concrete mens gerichte geloofsoriëntatie. In zijn gehele werk heeft Drewermann steeds met grote overtuiging en consequentie de verhouding tussen mens en God centraal gesteld. Waar kerk, kerkelijke gezagdragers of dogma de weg van de mens naar God vertroebelen en verhinderen, heeft hij zijn stem verheven. De massale kerkverlating die al vele jaren plaats vindt in West - Europa, geeft volgens Drewermann aan dat God niet te vinden is in titels, kerkelijke ambten of
