Elke mens heeft over de dood nagedacht. Elk volk en elke generatie is geïntrigeerd door de eindbestemming van lichaam en geest. De dode heeft dan ook altijd een bijzondere plaats gekregen tussen de levenden. Gemummificeerd. De haren, het hart, de beenderen gekoesterd. Aan de aarde toevertrouwd. Door verbranding aan de natuur weergegeven… Welke beschikking de mens ook koos voor het dode lichaam, hij liet een herinnering na, een grafteken, van een eenvoudig kruis tot een immens mausoleum. Hoe gingen de verschillende Europese volkeren om met de dode? Dit boek geeft een unieke kijk op de markante Europese dodencultussen. Lucien de Cock schreef hierbij aansluitend een indrukwekkende begraafplaatsengids voor Europa: Geschiedenis van de dood. Begraafplaatsen in Europa. Beide boeken vormen samen een allesomvattende reflectie over het lot van ‘het stoffelijk overschot’. Een fascinerende cultuurgeschiedenis van hoe in Europa met de dood werd omgegaan, van de prehistorie
