In ‘Gesprekken die langs en over mij heen dwarrelen’, de vijfde bundel van Huibert van der Meer, leidt de dichter de lezer langs een scala van wisselende gemoedsstemmingen. De gedichten zijn in chronologische volgorde in de bundel opgenomen. De oplettende lezer herkent er de verschillende fases in. Halverwege lijkt er sprake van een ernstige crisis en is hij de totale ineenstorting nabij. Meer en meer keert de dichter zich naar binnen, ontdekkend dat hij heeft gekwetst, zich schamend en zich steeds kleiner makend. Uiteindelijk richt hij zich voorzichtig op en kijkt weer naar buiten.
