Fernando Pessoa werkte ruim twintig jaar, tot aan zijn dood in 1935, aan een project dat zijn omvangrijkste prozageschrift zou worden: Boek der rusteloosheid. Het werk bleef onvoltooid en werd pas 47 jaar na zijn dood voor het eerst uitgegeven. In 1990 verscheen een keuze hieruit in Privé-domein. Deze nieuwe, door Harrie Lemmens geheel herziene en flink uitgebreide vertaling volgt getrouw de laatste Portugese uitgave. Het boek der rusteloosheid is het dagboek van een hulpboekhouder in Lissabon, Bernardo Soares. Alles wat hij heeft genoteerd vormt een scala van fragmenten; het zijn aantekeningen, overpeinzingen, beschouwingen. Zo quasi-kalm en -rustig als de dagen van deze klassieke klerk zich op kantoor aaneenrijgen, zo rusteloos wordt zijn bestaan zodra hij achter het schrift zit waarin hij zijn literaire notities maakt of wanneer hij door de straten van zijn absolute universum, Lissabon, dwaalt. Met deze Bernardo Soares voegde Pessoa een nieuwe, intrigerende 'heteronieme'
