Wassily Kandinsky's 'Het geestelijke in de kunst' (1911) was direct een enorm succes. Het 'boekje', zoals hij het zelf noemde, beleefde maar liefst drie drukken binnen een jaar. Kandinsky's verhandeling vat samen waarover onder kunstenaars in heel Europa al sinds het Franse symbolisme werd getheoretiseerd. Daarom werd het grif gelezen én gebruikt als inspiratiebron voor nieuwe artistieke experimenten. 'Het geestelijke in de kunst' gaat over de werkelijkheid áchter de zichtbare werkelijkheid. Over de verborgen verbinding tussen zintuiglijke ervaringen. Over de picturale en gevoelsmatige relatie tussen kleur, vorm en lijn. En over het belang van de artistieke expressie van de onzichtbare, spirituele kant van de natuur en het leven. Aan de hand van de beschrijving van vormen en kleuren, verduidelijkt met schetsen en grafiek, probeert Kandinsky te verklaren hoe deze elementen inwerken op het menselijk gemoed. De kunstenaar moet, gedreven door 'innerlijke noodzakelijkheid',
