Polleke krijgt een nieuwe vriendin. Maar voor het echt iets wordt moet ze haar eerst Nederlands leren, want Consuelo komt uit Mexico. Ondertussen brengt Pollekes oude vriendin Caro Mimoen het hoofd op hol. En Mimoen was toch Pollekes vriendje! Ze vraagt zich serieus af of ze dan maar niet het voorbeeld van oma moet volgen. Als ze nu met Tom gaat, wordt ze later tenminste boerin. Dat lijkt haar wel wat, dichteres én boerin. En de liefde komt dan misschien ook wel vanzelf, net als tussen opa en oma. Toch blijven haar gedachten bij Mimoen: iedere keer als ze hem tegenkomt gaat haar hart tekeer als een specht. Alsof ze nog niet genoeg zorgen heeft. Over Spiek, haar vader, bijvoorbeeld, van wie ze al sinds tijden niets meer gehoord hebben. Godzijdank heeft het leven ook nog af en toe heel leuke verrassingen:'O wonderhet geluk komtals de donder.'
