Het is de schrijver zijn verlangen dat Gods gemeente in Nederland opgewekt wordt uit haar geestelijke slaap en haar taken en verantwoordelijkheden op zich leert te nemen. Dat ze toebereid wordt voor Zijn komst opdat bij Zijn verschijnen haar lampen zullen branden. Om de heerlijkheid van het leven wat God Zijn gemeente geschonken heeft duidelijk te maken, verklaart de schrijver de geestelijke betekenis van de tabernakel. Eens was dit de woonplaats van God, zoals nu de gelovige een tempel van God is. Hij laat ons zien hoe God zoals vroeger in het heilige der heiligen, nu in de geest van de wedergeboren gelovige woont. Dat het heilige, wat verlicht werd door de gouden kandelaar, nu de verlichte ziel van de gelovige is. De voorhof, eens de plaats waar de gelovigen contact met elkaar hadden ziet op ons lichaam, waarmee de gelovige contact heeft met de andere gelovigen en de wereld. Het goddelijke leven wat zich in onze geest bevind komt werkelijk tot haar doel als zij heerschappij voert
