Harman Nielsen schrijft gestaag verder aan zijn magnus opus over Het Verscholen Volk, de meest geroemde en best geschreven fantasyreeks van Nederlandse bodem. De liefhebbers hebben lang uitgezien naar Het Lichte Duister, het zesde verhaal uit de kronieken van Het Verscholen Volk. Ook deze roman wordt voorafgegaan door een inleiding waarin het verhaal van de voorgaande delen wordt samengevat, zodat elk deel ook afzonderlijk te lezen blijft. 'Vroeger ging ik als meisje bij avond wel hoog de Toren van mijn vader in om ver beneden me in de stad de olielampen en vuurkorven en fakkels aan te zien gaan zodra het schemerde. De ene kronkelende straat na de andere gloeide dan op en na een poos lag van de westkade tot aan de oostmuur de stad daar. Heel,' zei ze zacht. 'Het was niet of iemand het deed. Het leek vanzelf te gaan, alsof de avond gewoon het een en het ander tegelijk was: het donker én de gloed van de lampen. Het lichte duister.' Na te hebben bijgedragen aan de val van de Voogd en de
