Lewis Carroll (1832-1898), de schrijver van Alice in Wonderland, is lang gehouden voor een verlegen stotterende wiskundeleraar die jonge meisjes fotografeerde en leuke brieven schreef. Carel Peeters roept in Het wonderland van Lewis Carroll een heel ander beeld op, en wel dat van een man met een orkest aan verschillende persoonlijkheden in zich. De rebel Carroll, en de vrome victoriaan. De geestelijke die op wereldse genoegens gesteld was. De vrijgevige Carroll die zijn hele leven rood stond bij de bank, en de man die zijn vriendschap met meisjes als afleiding gebruikte om met volwassen vrouwen om te kunnen gaan. De auteur van pamfletten en bemoeizuchtige ingezonden brieven. De man die de werkelijke Alice niet echt als zijn muze beschouwde. En natuurlijk de schrijver van het tijdloze meesterwerk Alice in Wonderland, het boek over een meisje dat geconfronteerd wordt met de krankzinnige wereld van de volwassenen.
