De meer dan vierduizend bewaarde Griekse epigrammen handelen over goden en helden, dichters en denkers, over leven en liefde, zorgen en dood. Kleine gedichtjes zijn het, die in een flits iets wezenlijks belichten van mensen en dingen. Zo zijn er ook tientallen epigrammen gewijd aan filosofen, groot en klein. Zij liggen verspreid over de zestien boeken van de Anthologia Graeca, maar hier bijeengelezen en aangevuld met twintig epigrammen van Diogenes Laërtios vormen zij in hun chronologische ordening een verborgen geschiedenis van de Griekse filosofie. In deze verzameling is het oudste epigram van de hand van Simonides van Keos (6e eeuw v.C.) en het bezingt Kleoboulos, een van de Zeven Wijzen. Tot de jongste gedichten behoort een epigram van Palladas over de filosofe Hypatia van Alexandrië (5de eeuw n.C.). Naast anonieme en minder productieve dichters, zijn er ook grote namen uit de epigrammenliteratuur, zoals Antipatros van Sidon, Leonidas van Tarente en Lucillius. Ook van elders
