Hylas wist niet wat hij zag. Tijdens de winter had hij veel gruwelijke dingen meegemaakt, maar dit was met niets te vergelijken. De Zee had alles vernietigd: hutten, boten, bomen, dieren, mensen. Het was akelig stil op het strand. Waar hij ook keek lagen rottende hopen aangespoelde resten. Een vuilgrijze golf likte aan zijn laarzen, en hij ademde de verstikkende stank van de dood in. Het was bijna onmogelijk dat Pirra en Heibel het hadden overleefd.Het is 3500 jaar geleden in een land aan de Middellandse Zee. Hylas is ontsnapt aan de duistere mijnen van Thalakrea en is aangekomen op het strand van Keftioe, dat door de Grote Golf is verwoest. Zijn zusje heeft hij nog steeds niet gevonden en sinds hij Pirra en de leeuwenwelp Heibel op een schip naar Keftioe heeft gezet, willen ze niets meer met hem te maken hebben. Maar Hylas is vastberaden om hen te vinden. Intussen groeit de dreiging van de zwarte krijgers, de Kraaien. Meer dan ooit wordt de moed van Hylas op de proef gesteld.Hylas en
