REGRESSIE Wanneer ik sterf, laat ik een wereld na van wat ik wist en deed en waar ik uit besta. Schijnbaar mijzelf, maar hopeloos vaneen. O boedel onverdeeld waarnaar ik ga. BEVANGEN Kom je kijken zodra ik niet meer leef? Ik beloof je dat ik je een teken geef wanneer ik meer ben dan mijn lijk tenzij ik van dat aanzicht zelf beef. Huub Beurskens (1950) en Wiel Kusters (1947) wijdden zich de afgelopen jaren aan een uniek samenwer-kingsverband. Ze stuurden elkaar gedichten en reageerden erop. In duizend kamers is net resultaat. Beurskens is schrijver, dichter en vertaler. Voor zijn po e kreeg hij de Herman Gorterpijs, de Jan Campertprijs en de VSB Po eprijs. Recentelijk verschenen de dichtbundel Als met een vogeltje (2004) en de roman Albinoziel (2005). Kusters publiceerde sinds zijn debuut Een oor aan de grond (1978) een groot aantal dichtbundels, waar-onder ook enkele voor kinderen. In 2005 verscheen zijn nieuwe, dich-terlijke tekst voor het passiespel van Tegelen: Levend bewijs. Spel
