In mamabuiken zit geen raam.De verzamelde columns van Emile Hollman.Als ze er eenmaal zijn, is het alsof het nooit anders is geweest. Opeens liggen ze in je bed, zitten ze bij je aan tafel of plonzen ze bij je in bad. Van het ene op het andere moment hebben ze je hele bioritme op de helling en blijken ze in staat het beste en het slechtste in je boven te halen. De vanzelfsprekendheid waarmee ze op je rekenen, waarmee ze zich alles toe-eigenen dat tot hun komst van jou was. Waarmee ze je beste vriend worden'..
