Durven kijken-, durven luisteren is de onuitgesproken boodschap van dit boek. Elisabeth Wellendorf keek en luisterde een leven lang naar mensen-, naar hun verborgen drama's, naar hun stille moed. Zij portretteert deze mensen in grenssituaties met het engagement van haar beroep en met de verwondering-, de verontrusting en de warmte van haar hart. Hoogst actueel zijn haar ervaringen met kinderen en jonge mensen die een orgaantransplantatie ondergingen.
